کاشی نایین که برنده مشتریان است

۶۰ می باشد. کاشی نایین با توجه به داشتن دستگاه های مدرن و پیشرفته این امکان را مهیا کرده که منطبق با سلیقه مشتری باشد. کاشی موزاییکی در هر دو حالت با لعاب و یا بدون لعاب موجود است . وزیر وی تاجالملک بود که در سال ۴۸۵ هجری بهدست نیروهای نظامیه به قتل رسید. برنامه درسی نظامیه ابتدا به مطالعات دینی، قوانین اسلامی، ادبیات عرب و علم حساب متمرکز شده و بعداً به تاریخ، ریاضیات، علوم فیزیکی و موسیقی نیز تعمیم یافته است. بنیانگذاری مدارس نظامیه توسط خواجه نظامالملک در بغداد، بلخ، نیشابور و اصفهان و تأسیس کتابخانهها و خانقاهها و مدارس از کوششهای فرهنگی این دوره است. البته باید در نظر داشت که شکوفایی معماری در این دوره مدیون آرامش، رونق و ثبات سیاسی قلمرو سلجوقیان و همچنین حضور وزیری دانشمند چون خواجه نظام الملک بوده است که در دستگاه حکومتی سلجوقیان باعث شکوفایی هنر معماری گردید. گروهی از شاعران این دوره همچون امیرالشعرا معزی، انوری و خاقانی و نظامی در شمار استادان و بزرگان بزرگ شعر و ادب فارسی قرار گرفتند و سخنسرایان و نویسندگان دیگری که در این دوره از پشتیبانی شاهان و وزیران سلجوقی برخوردار بودند عبارتند از: ابوالفضل بیهقی، خواجه عبدالله انصاری، اسدی طوسی، حکیم ناصر خسرو، عمر خیام، سنایی، جمال الدین عبدالرزاق اصفهانی و دیگران…

پس از حمله اعراب در سرزمینهای مجاور عربستان، افول هنر رخ داد و با روی کار آمدن ترکان سلجوقی که گستره حکومتشان از افغانستان تا ترکیه را شامل میشد، روح تازه ای بر پیکر هنر دمیده شد. ۲ آلپ ارسلان محمد عضدالدوله، عضدالدین، ابوشجاع، سلطان ۱۰۳۹-۱۰۷۲ ۱۰۶۳ ۱۰۷۲ برادرزاده طغرل بیگ آلپ ارسلان پسر چغری بیگ داوود، دومین شاه از سلسله سلجوقی در ایران بود که با پیروزی بر امپراتوری بیزانس در نبرد ملازگرد، قلمرو امپراتوری سلجوقی را با فتح گرجستان، ارمنستان و آناتولی گسترش کاشی نگین میبد داد. ۸ احمد سنجر احمد معزالدین، ابوالحارث، سلطان ۱۰۸۷-۱۱۵۷ ۱۰۹۷ ۱۱۱۸ پسر ملکشاه یکم معزالدین ابوالحارث احمد سَنجَر معروف به سلطان سَنجَر، او نیز فرزند سلطان ملکشاه بود. سلطان ملکشاه از خراسان به عراق آمد و تمام عراق و آذربایجان در تصرف گرفت و به اصفهان آمد. معماری ژاپنی پیوند ژرف و منطقی با طبیعت برقرار کردهاست، به گونهای که تمام مواد و مصالح ساختمانهای سنتی ریشهٔ گیاهی دارند. از دیگر ویژگیهای مهم دیگر معماری و شهرسازی در دوران سلجوقیان ۵باروکشی شهرها بوده است و همچنین بازگشت گنبد و ایوان به ساختار معماری شهری بوده است که این دو مقوله از زمان قبل اسلام مرسوم بوده و سپس بعد از ۵۹۹ سال پس از پیروزی اسلام در ایران گنبد و ایوان به معماری و شهرسازی ایران اضافه شد.

حومههای شهری دیوارهایی با شمار بسیاری دروازه داشته است. دوران سلجوقی دوره ای است که هنرهای گوناگون پس از ظهور اسلام، متناسب با تفکرات و اعتقادات اسلامی شکل گرفت. از اتفاقات مهم این عهد ظهور سید علیمحمد شیرازی ملقب به باب بود که جنبش بابیه را بنا گذاشت. دورهٔ سلجوقی دورهٔ توازن و تعادل معماری ایرانی بود. در عصر سلجوقیان هنر معماری به شکوفایی و کمال رسید و هنرمندان و معماران آثار فراوانی بهوجود آوردند. هنر گره چینی فقط در معماری رواج ندارد و یکی از زیرشاخههای صنایع چوب نیز میباشد. در دوره امپراتوری سلجوقی، فارسی به زبان ضبط تاریخی تبدیل شد، درحالی که مرکز فرهنگ زبان عربی از بغداد به قاهره تغییر یافت. افسوس که نادانی و نابینایی تنی چند چراغ زندگی وی را فرو کشت و مغزی را روشناندیش و دلی را روشنبین جاودانه از کار باز ایستانید. گمان میرود که کاسیان از دوران دیرین که کس به یاد ندارد، در ناحیهٔ مذکور زندگی میکردند؛ همچنانکه ایلامیان که همسایه و محتملا خویشاوند ایشان بودند در سرزمین خویش میزیستند. پر هزینه بودن و کند بودن عملیات قالب بندی یکپارچه که باعث افزایش زمان قالب بندی در مقایسه با سایر سیستمهای تولید صنعتی میشود.

در این زمان از کمکهای سلطان سنجر در خراسان در قلمرو سلجوقیان نیز باید یاد کرد. از مردان نامی گرگان باید از ابوسعید جرجانی، ریاضیدان و ستارهشناس قرن سوم؛ ابوالحسن علیبن عبدالعزیز جرجانی، قاضی و ادیب قرن چهارم؛ ابوبکر عبدالقاهر جرجانی، ادیب و نحوی قرن پنجم؛ فخرالدین اسعد گرگانی، شاعر بزرگ قرن پنجم؛ ابوالحسن بن محمد لامعی گرگانی، شاعر قرن پنجم؛ اسماعیل بن حسین گرگانی، از پزشکان مشهور قرن ششم؛ و میر سید شریف جرجانی، عالم و متکلم و ادیب قرن هشتم و نهم نام برد. ۴ محمود یکم ناصرالدین، ابوالقاسم، سلطان ۱۰۸۶-۱۰۹۴ ۱۰۹۲ ۱۰۹۴ پسر ملکشاه یکم محمود بن ملکشاه چهارمین پادشاه سلجوقی به مدت یک سال و اندی از ۴۸۵ تا ۴۸۷ هجری پادشاهی حکومت سلجوقی را بر عهده داشت. نویسندگان و مشاهیری مانند: حکیم عمر خیام، امام فخر رازی، امام محمد غزالی، ابوالفرج بن جوزی، شیخ شهاب الدّین سهروردی، امام الحرمین جوینی و امثال آنان نیز در این روزگار میزیستند.